Daar sta ik dan. In mijn kraam. Op Koningsdag. Met m’n kop vol in beeld, reclame maken voor mezelf.
Met knikkende knieën en een lege maag sta ik te wachten tot langzaam de stroom aan bezoekers én potentiële klanten op gang komt. ‘Goeiemorgen’. Een zuinig knikje… Oké, misschien de volgende dan. ‘Goeiemorgen’ probeer ik nog een keer, nu iets vrolijker en steviger. Een glimlach als beloning. Oké, ontspan.
Ik mag dit leren, fluister ik mezelf toe.
M’n maag begint opvallend te rommelen. Eten is niet mijn sterke punt als ik gespannen ben en heb het ontbijt dus overgeslagen. Dat ik me opeens toch bewust word van mijn rammelende maag geeft ruimte, ik kan eten én een beetje ontspannen.
De eerste meld;??? B zich bij de kraam…ik glimlach vriendelijk met m’n volle mond met boterham en pindakaas (zal lekker geroken hebben).
De blik van mijn eerste kraambezoeker gaat naar de posters die ik heb gemaakt. ‘Heb je dit allemaal zélf gemaakt?
‘Ja, dat klopt’ pers ik wat ongemakkelijk uit mijn mond. ‘Knap hoor, ziet er mooi uit!’
Met rode blossen bedank ik de lieve dame, overhandig haar een flyer en verwelkom de volgende nieuwsgierige kijker.
‘Wat is dit eigenlijk voor materiaal?’ Uitleg volgt. ‘Wat leuk! Alles is dus zelf gemaakt?’ ‘Zeker!’ Antwoord ik. ‘Ik wil die wel hebben’. M’n zenuwachtige handen nemen het schaaltje aan. Gaan op zoek naar papier, een tasje. Waar heb ik dit ook al weer gelegd? ‘Rustig aan maar hoor’, hoor ik de vriendelijke mw zeggen. Ik glimlach en kijk op. ‘Het is de eerste keer op een markt, ben nog maar een half jaartje bezig, dus ik leer veel vandaag’ leg ik haar uit. Mijn klamme handen openen mijn geldkistje, nemen het geld in ontvangst en overhandigen mijn eerste tasje met daarin door mijn hand gemaakte schaaltje.
Trots, ongemak en opluchting.
Maar vooral trots. Eerste verkoop. Gelukt. Benieuwd wat de dag nog gaat brengen.
Opmerkingen